[ENGLISH VERSION BELOW] Sahabat Alam Malaysia (SAM) amat bimbang dengan kenyataan Premier Sarawak Abang Johari Openg bahawa Sarawak akan mempunyai kawalan mutlak dalam menguruskan alam sekitarnya sendiri.
‘Alam sekitar’ tidak disebut dalam Perlembagaan Persekutuan sebagai perkara bagi sama ada bidang kuasa kerajaan persekutuan atau kerajaan negeri. Ketiadaan peruntukan yang jelas ini telah menimbulkan masalah berhubung isu tadbir urus alam sekeliling antara kerajaan persekutuan dan negeri badan perundangan.
Walaubagaimanapun, berhubung dengan hak alam sekitar warganegara, mahkamah kita melalui kes-kes mahkamah, telah mengiktirafkan bahawa setiap warganegara mempunyai hak kepada alam sekitar yang bersih dan sihat sebagai hak asasi, di dalam Artikel 5 Perlembagaan Persekutuan, yang berhubung dengan hak kepada kebebasan hidup.
Oleh itu, dalam hal ini, kedua-dua badan perundangan dan kerajaan persekutuan dan negeri mempunyai kewajipan untuk memastikan perlindungan hak setiap rakyat terhadap alam sekitar yang bersih dan sihat, tanpa diskriminasi.
Istilah alam sekitar adalah pelbagai disiplin, dan ia melangkaui sempadan sesebuah negeri atau negara. Contohnya, pencemaran dan kemerosotan udara, air, biodiversiti dan ekosistem mempunyai kesan melangkaui sempadan negeri, walaupun tanah dan hutan adalah perkara dalam bidang kuasa sesebuah negeri.
- Sign up for Aliran's free daily email updates or weekly newsletters or both
- Make a one-off donation to Persatuan Aliran Kesedaran Negara, CIMB a/c 8004240948
- Make a pledge or schedule an auto donation to Aliran every month or every quarter
- Become an Aliran member
Bagi tujuan memastikan keseragaman antara negeri, Parlimen telah menggubal undang-undang seperti Akta Kualiti Alam Sekeliling 1974 yang akan diguna pakai di semua negeri.
Oleh itu, Sarawak, dalam usaha untuk menguruskan alam sekitarnya sendiri nampaknya menafikan kebolehgunaan akta ini di negeri tersebut.
Menjelang Ogos 2024, Jabatan Alam Sekitar negeri akan diserap ke dalam Lembaga Sumber Asli dan Alam Sekitar yang ditubuhkan di bawah Ordinan Sumber Asli dan Alam Sekitar Sarawak 1993.
Mengambil alih kawalan alam sekitar ini daripada kerajaan persekutuan oleh kerajaan Sarawak ini amat membingungkan (disconcerting), terutamanya apabila undang-undang Sarawak mengenai penilaian kesan alam sekitar, misalnya, adalah lebih lemah daripada di semenanjung.
Tidak seperti rakan persekutuannya di mana undang-undang Sarawak mengenai penilaian kesan, mengecualikan keperluan mandatori untuk penyertaan awam dan perundingan ke atas projek yang mempunyai kesan kepada alam sekitar yang ketara.
Ia menyerahkan isu perundingan mengenai penilaian kesan kepada budi bicara setiap proponen projek yang mempunyai kepentingan diri sendiri dan bertentangan dengan kepentingan awam.
Kami menganggap penyertaan awam, perundingan dan penglibatan sebagai komponen asas dalam mana-mana proses penilaian kesan alam sekitar, kerana ia memastikan prinsip ketelusan dan akauntabiliti ditegakkan untuk memastikan tadbir urus yang baik.
Oleh itu, tanpa komponen utama penglibatan awam dalam membuat keputusan ini dimasukkan ke dalam proses perundangan Sarawak berkaitan penilian kesan, hak kepada alam sekitar yang bersih dan sihat tidak boleh dilindungi.
Malah, ini sama dengan mempunyai peraturan yang lebih lemah untuk Sarawak, dan ini tidak adil kepada penduduk negeri tersebut, termasuk mereka yang sangat terdedah, seperti Orang Asal, yang secara berterusan telah membangkitkan isu kemerosotan alam sekitar, pencemaran dan banjir.
Selanjutnya, berhubung dengan perubahan iklim, Sarawak telah memajukan undang-undang berkaitan iklimnya sendiri yang berkaitan dengan perdagangan karbon, apabila langkah itu mempersoalkan kesahihan usaha tersebut, terutamanya berkaitan peraturan di bawah Artikel 6 Perjanjian Paris, di mana ini adalah suatu tanggungjawab kerajaan persekutuan dan bukannya kerajaan negeri.
Malaysia telah meratifikasi perjanjian antarabangsa berkaitan alam sekeliling termasuk Konvensyen Rangka Kerja PBB mengenai Perubahan Iklim, Perjanjian Paris dan Konvensyen PBB mengenai Kepelbagaian Biologi.
Kerajaan-kerajaan negeri mesti melaksanakan komitmen antarabangsa yang dibuat oleh kerajaan persekutuan dan tidak melemahkannya.
Memandangkan perkara di atas, kami menggesa kerajaan negeri Sarawak untuk tidak memajukan undang-undang yang lebih lemah dan tidak selaras dengan undang-undang persekutuan dan apa-apa keperluan di bawahnya, seperti yang dilihat dalam isu proses penilaian kesan alam sekitar.
Kami bimbang negeri lain juga akan mengikuti contoh Sarawak. Dalam hal ini, kerajaan persekutuan, dalam mengimbangi hubungan persekutuan-negeri, tidak boleh membenarkan kerajaan negeri menerima pakai undang-undang dan peraturan yang lebih lemah.
Oleh itu, kami menggesa agar kerajaan persekutuan menjelaskan langkah-langkah yang sedang diambil untuk memastikan kerajaan-kerajaan negeri- seperti Sarawak tidak terlepas daripada tanggungjawab mereka untuk memastikan semua rakyat Malaysia dilindungi secara sama rata dari segi perlindungan alam sekeliling dan perubahan iklim.
Meenakshi Raman ialah presiden Sahabat Alam Malaysia
English version
States must not be allowed to weaken environment protection
Sahabat Alam Malaysia (SAM) is very concerned over Sarawak Premier Abang Johari Openg’s statement that Sarawak will have absolute control in managing its own environment.
The ‘environment’ has not been mentioned in the Federal Constitution as a subject matter for either federal or state jurisdiction. This lack of an explicit provision has raised problems in environmental governance between the federal and state governments and legislatures.
However, in relation to the environmental rights of citizens, our courts through case law, have recognised the right of every citizen to a clean and healthy environment as a fundamental right, within Article 5 of the Federal Constitution, which deals with a person’s right to life.
Hence, in this regard, both the federal and the state legislatures and governments have a duty to ensure the protection of every person’s right to a clean and healthy environment, without discrimination.
The term environment is multi-disciplinary, and it transcends the boundaries of a state or even a country. For example, the pollution and degradation of air, water, biodiversity and ecosystems have impacts beyond state boundaries, even though land and forests are subject matters within the jurisdiction of a state.
To ensure uniformity among the states, Parliament has enacted legislation such as the Environment Quality Act 1974 that is to be applied to all states.
Hence, Sarawak, in wanting to manage its own environment, appears to negate the applicability of this act on the state.
Come August 2024, the state’s Department of Environment will be absorbed into the Natural Resources Environment Board set up under the Sarawak Natural Resources Environment Ordinance 1993.
This wresting of control over the environment from the federal government by the Sarawak government is most disconcerting, especially when Sarawak law over environmental impact assessments, for example, is weaker than that in the peninsula.
The Sarawak law on impact assessments, unlike its federal counterpart, excludes the mandatory requirement for public participation and consultation over projects which have significant environmental impacts.
It leaves the consultations over the impact assessments to the discretion of individual project proponents, whose interests are self-serving and contrary to the public interest.
We consider public participation, consultation and engagement as a fundamental component of any environmental impact assessment process, as it ensures that the principles of transparency and accountability are upheld to ensure good governance.
Thus, without this key component of public participation in decision-making incorporated into the Sarawak legislative process regarding impact assessments, the right to a clean and healthy environment cannot be protected.
In fact, this is tantamount to having weaker rules for Sarawak, which is unfair to the state’s residents, including those who are particularly vulnerable, such as the indigenous peoples, who have persistently raised issues of environmental degradation, pollution and flooding.
Further, in relation to climate change, Sarawak has been advancing its own climate-related legislation related to carbon trading, when such measures call into question the legality of such efforts, especially in relation to rules under Article 6 of the Paris Agreement, which is the remit of the federal government and not the states.
Malaysia has ratified environment-related international treaties, including the UN Framework Convention on Climate Change, the Paris Agreement and the UN Convention on Biological Diversity. States must give effect to the international commitments made by the federal government and not undermine them.
Given the above, we call on the Sarawak state government not to advance laws which are weaker and not in uniformity with federal laws and requirements, as seen in the case of the environmental impact assessment process.
We fear that other states too will follow the Sarawak example. In this regard, the federal government, in the balancing of federal-state relations, must not allow states to adopt weaker laws and rules.
Therefore, we call on the federal government to clarify what steps it is taking to ensure that states like Sarawak do not depart from their obligations to ensure that everyone in Malaysia is protected equally, as regards environmental protection and climate change.
Meenakshi Raman is president of Sahabat Alam Malaysia
AGENDA RAKYAT - Lima perkara utama
- Tegakkan maruah serta kualiti kehidupan rakyat
- Galakkan pembangunan saksama, lestari serta tangani krisis alam sekitar
- Raikan kerencaman dan keterangkuman
- Selamatkan demokrasi dan angkatkan keluhuran undang-undang
- Lawan rasuah dan kronisme
